Λογοτεχνία
Susanna Rafart (Ripoll, Ripollès, 1962)
ποιητική βραδιά
Τελλόγλειο Ίδρυμα / 10 Νοεμβρίου 2009 / 20:00 / ελεύθερη είσοδος /
Απαγγέλλει η ηθοποιός Αθηνά Μαξίμου /
Ποιήτρια,
πεζογράφος και λογοτεχνική κριτικός.
“Η Σουζάνα Ραφάρτ χαϊδεύει τις σκέψεις με λέξεις ακριβείς, σαν τον μαθηματικό που
εφευρίσκει ένα νέο θεώρημα. Δεν έχουμε τεχνολογία για να μετρήσουμε την επίδραση
του στίχου στον αναγνώστη που τρέφεται με αυλάκια από λέξεις. Ίσως κάποτε ένας
εφευρέτης που θα αγαπάει τις μουσικές των λέξεων να μπορέσει να μας μιλήσει για
το βιολογικό αποτύπωμα που αφήνει το δάχτυλο των στίχων όταν διεισδύει στη Βενετία
του αίματος, στον υπολογιστή των νευρώνων ή στο βάθος της επιδερμίδας. Η ποίηση
της Σουζάνα Ραφάρτ, είμαι μάρτυρας γι’ αυτό, προκαλεί έναν αργό εμποτισμό μέσω
μακρόχρονων επανειλημμένων αναγνώσεων, που σου ανοίγουν διάπλατα της πόρτες του
αγνώστου της καθημερινότητας.”
(Biel Mesquida, “Σουζάνα Ραφάρτ: μια ποιητική των ελευθεριών”, Ένθετο “Literatura”,
Diario de Mallorca, 4 Φεβρουαρίου 2005)
Πτυχιούχος της Ισπανικής Φιλολογίας (1985) και της Καταλανικής Φιλολογίας (1992), σήμερα ασκεί την λογοτεχνική κριτική σε διάφορα περιοδικά και συνεργάζεται με πολλά μέσα ενημέρωσης.
Από τις ποιητικές της συλλλογές ξεχωρίζουν οι Pou de glaç (2002), Βραβείο Carles Riba 2001, Retrat en blanc (2004) και Baies (2005), Βραβείο ποίησης Cavall Verd 2006. Το ποιητικό της έργο εκπροσωπείται σε πολλές ανθολογίες κι έχει μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Το έργο της ως ποιήτριας συμπληρώνεται από μεταφράσεις έργων του Yves Bonnefoy, του Dino Campana και του Salvatore Quasimodo.
Η Σουζάνα Ραφάρτ έχει εκδώσει επίσης έργα μυθοπλασίας όπως τα
La inundació (2003), Les tombes blanques (2008) και Un cor grec (2006). Επίσης
έχει δημοσιεύσει πολλά παιδικά βιβλία. Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία, όπως
το Βραβείο Cavall Verd για μετάφραση και ποίηση και το Βραβείο Κριτικής Serra
d’ Or.
Manel Marí (Eivissa, 1975)
ποιητική βραδιά
Τελλόγλειο Ίδρυμα / 10 Νοεμβρίου 2009 / 20:00 / ελεύθερη είσοδος /
Απαγγέλλει
η ηθοποιός Αθηνά Μαξίμου /
Ποιητής
και σεναριογράφος.
“Μερικές φορές ο καλλιτέχνης ξεπερνά το έργο του. Ο Μανέλ Μαρί, ποιητής από
την Ίμπιζα που επιμένει να ασκεί το ποιητικό του έργο ως αυτόχθων αυτού του
νησιού, μπορεί να επιβεβαιώσει αυτό το αξίωμα. Με μια λογοτεχνία που έχει χάσει
τις ρίζες της, σκληρή, που δείχνει τις πιο σκληρές αποχρώσεις της υπαρξιακής
κρίσης μαζί με έναν αιχμηρό έλεγχο των ποιητικών τρόπων. Έτσι, συλλαμβάνει
την αίσθηση της πικρίας ενός ποιητή που νιώθει περιθωριοποιημένος, κυνηγημένος
από την κοινωνία, κάτοχος των πλέον έντονων συναισθημάτων, πάντα σε κλειδί
αρνητικό, δυστυχές, εξεγερμένο. Ο Μανέλ Μαρί είναι ποιητής χωρίς χρόνο και
χώρο, όχι μόνο λόγω της διάρκειας του μηνύματός του και της απουσίας χρονικών
ενδείξεων αλλά και εξαιτίας της ατμόσφαιρας της κοινωνικής και προσωπικής κρίσης
που διαποτίζει τους στίχους του, αυτή την ποίηση που είναι μακρινή και σχεδόν
την αγγίζουμε/ μόνη και μας κρατά συντροφιά.“
(Alexandre Navarro, Revista de les Lletres Valencianes. Βαλένθια, 2004, αρ.
13)
Απόφοιτος Ψυχολογίας και Κοινωνιολογίας, το ποιητικό του έργο περιλαμβάνει τις συλλογές Poemes en Gris (Βραβείο Miquel Àngel Riera 1998· 1999) Tria impersonal (1999), Clarisse (2000), Poemari de descortesia (2000), Patrimoni dels dies (Βραβείο Baladre 1999· 2001), Paraula de poeta (2001), Deshàbitat (Βραβείο Senyoriu d’Ausiàs March 2003· 2004), No pas jo (Βραβείο Ποίησης Mallorca 2005), Suite a mitges (2006) και El tàlem (Βραβείο Ποίησης Ciutat de Palma-Joan Alcover, 2007). Τα ποιήματα του Μαρί έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα αγγλικά και τα ισπανικά στις ανθολογίες La poésie aux Baleáres à la fin du millénaire (2002), Poetry in the Balearic Islands at the end of the millennium (2003), και “Los perfiles de Odisea”. Antología de la poesía joven en las Islas Baleares.
Josep Lluís Aguiló (Manacor, 1967)
ποιητική βραδιά
Τελλόγλειο Ίδρυμα / 10 Νοεμβρίου 2009 / 20:00 / ελεύθερη είσοδος /
Απαγγέλλει
η ηθοποιός Αθηνά Μαξίμου /
Ποιητής και επιχειρηματίας.
“Η ποίηση του Ζουζέπ Λιουίς Αγιλό (Manacor 1967), αποκαλύπτεται ως ένας ισχυρός
νεωτερισμός, απρόσμενη και ενδιαφέρουσα (...) ο ποιητής μας συστήνεται σχεδόν
χωρίς βιογραφικό σημείωμα, και θέλει μόνο να γνωρίζουμε γι’ αυτόν ότι «ζει
επτά μήνες τον χρόνο σε ένα εξοχικό σπίτι στο Μανακόρ και τον υπόλοιπο καιρό
στο Πορτοκρίστο. Παιδί του στωικισμού των ποιητών όπως ο Foix, με συναίσθηση
της αδυσώπητης σκληρότητας της πραγματικότητας, με πόση δύναμη μας παρουσιάζεται
ο ποιητής αυτός, με πόση ζωτικότητα, πόσο εξαιρετικά ασκεί την ποίηση τασσόμενος
ενάντια στην καταστροφή και τη μοίρα! Μας απομένουν πολύ λίγα, είναι αλήθεια,
αλλά μας αρέσουν πολύ.”
(Jordi Galves, “Ό,τι μας απομένει”, La Vanguardia. Culturas, 14 Ιανουαρίου
2009, σελ. 8)
Από το έργο του ξεχωρίζουν η τριλογία La biblioteca secreta (2004),
L’ estació de les ombres (2004) και Monstres (2005), Βραβείο Ciutat de Palma
και Βραβείο Nacional de Crítica (2006). Στο τελευταίο αυτό βιβλίο ο ποιητής
διεισδύει στον φόβο που προκαλούν τα τέρατα, οι μύθοι και οι παραστάσεις
που ανήκουν στο συλλογικό φαντασιακό: ο Μινώταυρος, ο Φράνκενσταϊν ή το Γκόλεμ,
μορφές που αναπαριστά με έναν πολύ προσωπικό τρόπο, αντιμετωπίζοντάς τις
με μια κάποια αίσθηση του χιούμορ.
Η τελευταία του συλλογή, Llunari, έχει τιμηθεί με το βραβείο Jocs Florals
de Barcelona, για την περίοδο 2008-2009, με αποτέλεσμα ο Αγιλό να ανακηρυχθεί
Ποιητής της Πόλης της Βαρκελώνης για την περίοδο
2008 -2009.
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα ισπανικά, τα γαλλικά, τα γαλικιανά και τα κορσικανικά.